Μιά φορά κι ένα καιρό, στην ωραία μας την πόλη….
Απο αριστερά: Δημήτρης(Τοκαρίκας), Χρήστος(Τακούλης), Νίκος(αρχηγός), Θωμάς.
Την 3η δεκαετία του 20ου αιώνα, εδώ στον ευλογημένο τόπο, ανατολικά του Αξιού και λίγο πρίν τα βόρεια σύνορα μας, δίπλα στο μικρό χωριό ΚΑΡΑΣΟΥΛΙ που το 1920 αριθμούσε 322 κατοίκους, εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες-ξεριζωμένοι από τον Πόντο (1922), απο την Ανατολική Ρωμυλία (Σιναπλή 1924 και Ραβδά 1925) και απο την Μικρά Ασία (Μετεβελί και Γεντζέ 1928).
Το 1928 με την ολοκλήρωση των προσφυγικών μετακινήσεων η νέα μας πόλη το Πολύκαστρο (όπως είναι πλέον το ονομά του) έχει 1880 κατοίκους, από τους οποίους οι 1363 είναι πρόσφυγες από τις αλησμόνητες πατρίδες.
Η μεγαλύτερη αριθμητικά μαζική άφιξη και εγκατάσταση προσφύγων έγινε το 1924 με την άφιξη των Ανατολικορωμυλιωτών απο το χωριό Σιναπλή.
Η εγκατάσταση τους έγινε στο βορειοδυτικό τμήμα του σημερινού Πολυκάστρου σε οικήματα που ανήγειρε το κράτος, σε άριστο ρυμοτομικό σχέδιο με (οικοδομικά τετράγωνα με κεντρική πλατεία (25ης Μαρτίου άνω πλατεία) και χώρο άθλησης- γήπεδο στο νότιο τμήμα του οικισμού έναντι του σημερινού Δημαρχείου, όπου σήμερα είναι το 1ο Δημοτικό Σχολείο απο το 1958.
Οι Τυφουδαίοι.
Εκεί στην οδό Κ.Κανάρη, στο 2ο δρόμο από νότο προς βορρά, στον νεοανεγερθεντα τότε οικισμό, για την εγκατάσταση των Ανατολικορωμυλιωτών και λίγα μέτρα από το χώρο άθλησης, ένα νέο σπιτικό άνοιξε το 1928, “Ο δούλος Του Θεού Ιωάννης Τυφουδής (1909 - 1983), ενυμφεύθη τη δούλη Του Θεου Μαρία Κιτσιλίδου(1908 - 2001)”.
Το νέο ανδρόγυνο ξεκίνησε τον αγώνα της ζωής σε μιά δύσκολη εποχή και έναν νέο τόπο με ελάχιστα μέσα στη διάθεση τους, χειρωνακτική εργασία στους αγρούς, οικόσιτη οικονομία, αγώνας ολοήμερος για ένα πιάτο φαΐ, τις δυσκολίες τις ξεπερνούσαν, με υπομονή, αγάπη και θέληση για ζωή και δημιουργία και με τήρηση των Ελληνοχριστιανικών παραδόσεων.
Πέτρινα χρόνια τη δεκαετία 1931 - 1940 και ακόμη πιό δύσκολη η δεκαετία 1941 - 1950(πόλεμος - κατοχή και εμφύλιος, ταλανίζουν όλη την χώρα).
Ο Θεϊκός λόγος “αυξάνεσθε και πληθύνεσθε….”, η ύπαρξη πολλών παιδιών(πολυτεκνία) και η απόκτηση καλών και ικανών απογόνων (ευγονία), στο σπιτικό του Γιάννη και της Μαρίας γίνεται πράξη.
Ευλογία Θεού το 1929 αποκτούν το 1ο τους παιδί, την Χρυσούλα (1929 - 1979), που θα σταθεί σε όλα τα δύσκολα χρόνια βοηθός στη μητέρα τους για την ανατροφή των μετέπειτα αγοριών αδελφών της, ιδιαίτερα των μικρών Θωμά και Χρήστου.
Το 1932 αποκτούν το πρώτο αγόρι, τον Νίκο (1932 - 2017), τον μετέπειτα σπουδαίο ποδοσφαιριστή και αρχηγό για μιά δεκαετία του Ολυμπιακού Πολυκάστρου.
Το 1934 αποκτούν το δεύτερο αγόρι, τον Δημήτρη (1934 - 2021), άλλος μεγάλος ποδοσφαιριστής της ιδίας ομάδος, που έμεινε γνωστός ώς Τοκαρίκας ή Τουκαρίκας κατα άλλους.
Το 1938 έρχεται το τρίτο αγόρι, ο Γιώργος (1938 - 2001) και αυτός μεγάλος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού μας που έμεινε γνωστός με το χαϊδευτικό Γκουγκούλης, ο οποίος σταδιοδρόμησε στη χωροφυλακή και αγωνίστηκε, στο Ρέθυμνο και στη Λαμία και στο τέλος είχε την επίβλεψη της ποδοσφαιρικής ομάδος της χωροφυλακής.
Μιά παύση την περίοδο του πολέμου και της κατοχής (1940 - 1944) και μετά ακολούθησε η γέννηση του τέταρτου αγοριού Θωμά (1945) μεγάλου ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Πολυκάστρου, του Ηρακλή Θεσσαλονίκης και της Μ.Ε.Ν. Τούμπας Θεσσαλονίκης.
Και τέλος το 1948 αποκτούν το πέμπτο τους αγόρι, τον Χρήστο (Τακούλη), που ήταν μασκότ της ομάδος, τον έπαιρναν μαζί τους τα μεγαλύτερα αδέλφια του και όταν μεγάλωσε, έπαιξε και αυτός σπουδαία μπάλα στην Α.Ε.Πολυκάστρου, στον Κιλκισιακό και αργότερα όταν μετανάστευσε στην Γερμανία και εκεί έπαιξε μπάλα σε ομάδες Ελλήνων μεταναστών, όπως και τα μεγαλύτερα αδέρφια του Νίκος και Δημήτρης(Τοκαρίκας) που είχαν μεταναστεύσει νωρίτερα.
Στη Γερμανία:
1) Νίκος & Δημήτρης 2)Δημήτρης, Νίκος & Χρ. Στιφούδης
Όλα τα παιδιά του Γιάννη και της Μαρίας τα διέκρινε η εντιμότητα, η εργατικότητα, η ευγένεια, το ήθος, η κοινωνικότητα και η Θεοσέβεια, αρχές που τις μεταβίβασαν και στα παιδιά τους όταν δημιούργησαν τις δικές τους οικογένειες.
Οι θρυλικές πεντάδες
Τα χρόνια του μεσοπολέμου (1920 - 1940) η θρυλική πεντάδα των Ανδριανοπουλέων έγραψε ποδοσφαιρική ιστορία στον Ολυμπιακό Πειραιώς.
Στη μικρή μας πόλη και στον Ολυμπιακό Πολυκάστρου έγραψαν την δική τους ποδοσφαιρική ιστορία οι Τυφουδαίοι τα παιδιά του Γιάννη και της Μαρίας.
Ο Νίκος ο αρχηγός του Ολυμπιακού για πολλά χρόνια διακρίνονταν για την σταθερότητα της απόδοσης του στα αμυντικά του καθήκοντα και τα αρχηγικά (πάντα κομψός με το χαρακτηριστικό μουστάκι του και το φιλέ-δίχτυ για την συγκράτηση των μαλλιών του).
Ο Δημήτρης(Τοκαρίκας) διακρίνονταν για την ταχύτητά του, για την αλτικότητα του και το σκοράρισμα, ενώ διακρινόταν και για το αστείρευτο χιούμορ του και τα πειράγματα, κάτι που τον διέκρινε μέχρι τέλους.
Ο Γιώργος(Γκουγκούλης), διακρίνονταν για την ευγένεια του, την τεχνική του και το ομαδικό πνεύμα μέσα στο γήπεδο.
Ο Θωμάς εξαιρετικό ταλέντο άριστος στο κοντρόλ της μπάλας, στη ντρίπλα και δεινός σκόρερ όπου και άν έπαιξε, Ολυμπιακό, Ηρακλή, ΜΕΝΤ αλλα και στις ερασιτεχνικές ομάδες της Γερμανίας.
Ομοίως και ο Χρήστος(Τακούλης), σπουδαίο ταλέντο.
Ολυμπιακός Πολυκάστρου 1957 - 1958
Η Ομάδα των τίτλων.
Όρθιοι απο αριστερά: Γιακουμάκος Ιωακείμ(1936-2018), Τυφούδης Γιώργος(1938-2001), Τυφούδης Νίκος (αρχηγός Ολυμπιακού)(1932-2017), Φάκας Κυριάκος(1936-2015), Μπουσμπούκης Κώστας(1930-1994), Σταυρόπουλος Γιώργος(1936)
Καθήμενοι απο αριστερά: Τυφούδης Δημήτρης(1934-2021), Ναούμ Σπύρος(1937-2005), Κοσμίδης Επαμεινώνδας(1937-;;;;), Μπέλλης Μιχάλης(1940) και Παπαδάκης(!Παπαδόπουλος) Θεόδωρος(1937-2017).
Την αγάπη για τον αθλητισμό ιδιαίτερα για το ποδόσφαιρο την συνέχισαν και τα παιδιά του Νίκου, Γιάννης και Δημήτρης στην Α.Ε. Πολυκάστρου καθώς και του Θωμά, Γιάννης, που έπαιξε στην Α.Ε. Πολυκάστρου και στον Α.Ο. Αγίου Δημητρίου Αττικής(Μπραχάμι).
Εκείνο που είναι χαρακτηριστικό στην οικογένεια των Τυφουδαίων και άξιο να τονισθεί είναι η αντοχή-υπομονή και η επιμονή τους να συνεχίζουν να αγωνίζονται στον Ολυμπιακό Πολυκάστρου την περίοδο του ¨διχασμού¨, όταν δημιουργήθηκε το 1956 - 1957 ο Π.Ο. Ανατολικορωμυλιωτών και δεχόντουσαν πλήθος από πιέσεις- χλευασμούς ένα ιδιότυπο “μπούλινγκ¨ για εκείνη την εποχή γιατί έπαιζαν με την ομάδα των “Λάζων”.
Τα ονόματα των αθλητών-Τυφουδαίων, στην ποδοσφαιρική ιστορία του Πολυκάστρου έχουν γραφτεί με χρυσά γράμματα. Η εκτίμηση στην προσφορά τους, απεριόριστη.
Στιγμές θριάμβου ο αρχηγός Νίκος Τυφούδης με το κύπελο, αριστερά του ο Μιχάλης Μπέλλης και δεξιά του ο Γιάννης Γκουντενούδης(ο γιατρός) και πλήθος φιλάθλων του Ολυμπιακού Πολυκάστρου.
Φιλική συνάντηση Ολυμπιακού Πολυκάστρου με Ηρακλή Θεσσαλονίκης στα πλαίσια της μεταγραφής του Μιχάλη Μπέλλη στον "Γηραιό" όπου συνάντησε την μεγάλη του πορεία μέχρι και την Εθνική Ελλάδος. Όρθιοι απο αριστερά: 1)Καλπακίδης Ντούλης, 2)Γκαντίδης Χρήστος, 4)Σαμπανίδης Γιάννης, 6) Παπαδόπουλος Ερωτόκριτος(Ρίτος) τερματοφύλακας στα 15 του χρόνια, 8) Τυφούδης Γιώργος, 10)Σταυρόπουλος Γιώργος, 12)Ελευθεριάδης Ν.,
Καθήμενοι απο αριστερά: 2)Τυφούδης Δημήτριος, 3)Μπέλλης Μιχάλης με την στολή του Ηρακλή που έιχε ήδη μεταγραφεί στον "Γηραιό", 4)Τζανιδης Χρυσόστομος, 6) Τυφούδης Νίκος, 8) Γιακουμάκος Ιωακείμ.
Τυφούδης Νίκος(αρχηγός) η αναγνώριση και βράβευση απο τον Σύλλογο Βετεράνων Ποδοσφαιριστών Νομού Κιλκίς δια χειρός τότε Νομάρχη Βαγγέλη Μπαλάσκα.
Κέντρο "Νότες & Γεύσεις", Πολύκαστρο, Φεβρουάριος 2010.
Υ.Γ.1 Το σημερινό αφιέρωμα στους Τυφουδαίους, είναι ένα “κερί” κατ αρχήν στη μνήμη του Δημήτρη (Τοκαρίκα), που αύριο τελείται το 40ημερο μνημόσυνό του. Στην μνήμη των αδελφών του Νίκου και Γιώργου(Γκουγκούλη) και όλων των αθλητών των ποδοσφαιρικών ομάδων του Πολυκάστρου που έγραψαν την δική τους ιστορία.
Υ.Γ.2 Φωτογραφίες απο το πλούσιο αρχείο του αλησμόνητου Νίκου Τυφούδη, που μου διέθεσε η συζυγός του κα Καλλιόπη και τα παιδιά του καθώς και απο το αρχείου του Θωμά Τυφούδη που μου διέθεσε ο ίδιος.
Βασίλης Αθανασιάδης
