Εκεί στα τέλη της 3ης δεκαετίας του 20ου αιώνα και αφού ολοκληρώθηκε η εγκατάσταση των ξεριζωμένων Ελλήνων της Ανατολής από τον Καύκασο 1919 - 1920, από τον Πόντο 1923 από τη Νότιο Ρωσία 1924 -1930 από την Προποντίδα, την Ανατολική Θράκη, την Ιωνία, Μικρά Ασία (1922 - 1923) και από την Ανατολική Ρωμυλία (1924 -1925), μεγάλος αριθμός προσφύγων η πλειοψηφία εγκαταστάθηκαν σε δεκάδες χωριά και κωμοπόλεις της πατρίδας μας και ιδιαίτερα στην ευλογημένη γή της Μακεδονίας μας.
Δίπλα στο μικρό χωριό Καρασούλι που το 1920 αριθμούσε 322 κατοίκους, με την άφιξη και την εγκατάσταση των προσφύγων από Πόντο, Ανατολική Ρωμυλία και Μικρά Ασία, δημιουργήθηκε μια καινούργια μικρή κωμόπολη που το 1928 αριθμούσε πλέον 1880 κατοίκους, από τους οποίους οι 1363 πρόσφυγες από τις αλησμόνητες πατρίδες, η πλειοψηφία μάλιστα ήταν από την Ανατολική Ρωμυλία, από τα χωριά Σιναπλή και Ραβδά.
Οι περισσότεροι από τους κατοίκους ασχολήθηκαν με την γεωργία και την κτηνοτροφία και ένα σημαντικός αριθμός ασχολήθηκε με παραδοσιακά επαγγέλματα, τα οποία γνώριζαν από την πατρίδα και τα οποία ήταν αναγκαία για την κατασκευή εργαλείων και πολλών άλλων που ήταν απαραίτητα για την ενασχόληση ιδιαίτερα με την γεωργία.
Τέτοια επαγγέλματα ήταν του ξυλουργού, του σιδηρουργού, του πεταλωτή, του μαραγκού και κυρίως του καροποιού, το οποίο ήταν από τα σπουδαιότερα και ιδιαίτερα προσοδοφόρο.
ΟΙ ΚΑΡΟΠΟΙΟΙ ΜΑΣ
Στο Πολύκαστρο από την εγκατάσταση των πρώτων προσφύγων από το 1922 και μέχρι της αρχές της δεκαετίας του 1960 πάρα πολλοί ήταν οι καροποιοί μας που με την εργασία τους βοήθησαν τους αγρότες με την κατασκευή κάρων (αραμπάδων) που καθημερινά μετέφεραν τους αγρότες και τα προϊόντα τους από το Πολύκαστρο πρός τον κάμπο και αντίστροφα (μεταξύ Πολυκάστρου - Λιμνοτόπου), μέχρι τα “αλτσά-καλύβια” και προς την πλευρά της Νέας Καβάλας από το 1934 και πρός την πλευρά της αποξηρανθείσας λίμνης Αρτζάν όπου δόθηκαν και εκεί χωράφια σε Πολυκαστρινούς.
Με αλφαβητική σειρά αναφέρουμε τους καροποιούς μας, πρώτα τους Ανατολικορωμυλιώτες οι οποίοι ήταν
- Δραγανίδης Β. Σιδέρης (1912 - 1974)
- Δραγανίδης Στ. Δημήτριος
- Ευαγγελίδης Αλέξανδρος (1915 - 1999)
- Καμπουρούδης Γ. Δήμος (1918 - 2016)
- Καμπουρούδης Γ. Βάιος
- Καρακασίδης Χρ. Δήμος
- Κατραμάδας Σιδέρης
- Μελικούδης Β. Μιχάλης (1926 - 2009)
- Μπληγουρούδης Χρ. Στέργιος (1894 - 1946)
- Ξημιτούδης Στογιάννης
- Τερζόπουλος Γεώργιος (1932 - 1994)
- Χαμουρούδης Αθανάσιος (1926 - 2010)
- Χασιμίδης Π. Γεώργιος (1926 - 2012)
- Ασλανίδης Λάζαρος(1891 - 1979)
- Κοσμίδης Αντώνιος (1892 - 1956)
- Μερεσίδης Αλέξανδρος (1921 - 1995)
- Παρασκευόπουλος Ανέστης (1908 - 1985)
- Τοπαλίδης Ευστάθιος (1918 - 2001)
Ο παλαιότερος από τους Σιναπλιώτες ήταν ο Μπληγουρούδης Στέργιος του Χρήστου, που είχε το καροποιείο του δίπλα από την θέση “Πλατανάκια” , ανατολικά της Στέγης του Συλλόγου Ανατολικορωμυλιωτών, σε αυτον μαθήτευσαν πολλοί νεότεροι καροποιοί.
Στην ίδια περιοχή και επι της σημερινής οδού Μ. Αλεξάνδρου, ήταν τα καροποιεία, του Δήμου Καρακασίδη και του Μιχάλη Μελικούδη, στους οποίους και δόθηκαν επαγγελματικά οικόπεδα.
Από τους Ποντίους οι παλαιότεροι ήτανε ο Λάζαρος Ασλανίδης και ο Αντώνης Κοσμίδης, αυτοί γνώριζαν την τέχνη του καροποιου απο την αλησμόνητη πατρίδα. Κοντά τους έμαθαν την τέχνη ο Στάθης Τοπαλίδης και ο Αλέκος Μερεσίδης.
Κοντά στον Ανέστη Παρασκευόπουλο που το καροποιείο του ήταν εκεί που είναι σήμερα το εστιατόριο του “Βαγγέλη”, έμαθε την τέχνη ο Αθανάσιος Χαμουρούδης με τον οποίο έγιναν και κουμπάροι.
Ο Στάθης Τοπαλίδης την περίοδο 1957 - 1959 άνοιξε καροποιειο στην Ειδομένη.
Οι αδελφοι Δήμος και Βάιος Καμπουρούδης που είχαν το καροποιείο τους στην συμβολή των οδών Πόντου και Κιλκισίου(οικία Γ. Μαρτίδη), αργότερα ασχολήθηκαν με το εμπόριο ξυλείας.
Υ.Γ. Η φωτογραφία από το αρχείο του Νίκου Μ. Καρακατσανίδη και είναι βγαλμένη την άνοιξη του 1954 μπροστά από το καροποιείο που είχαν από κοινού ο Θανάσης Χαμουρούδης με τον Γεώργιο Χασιμίδη και ήταν στην σημερινή οδό Μ. Αλεξάνδρου, στο οικόπεδο του Μπαρμπα Γιάννη Γιαμπατζίδη, εκεί όπου για πολλά χρόνια είχε το συνεργίο αυτοκινήτων ο Πέτρος Γιαμπατζίδης.
Διακρίνεται ο δρόμος όπως ήταν πρίν κατασκευαστή ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος που διασχίζει το Πολύκαστρο, ο οποίος ολοκληρώθηκε το φθινόπωρο του 1954, εκατέρωθεν αυτού του δρόμου, δόθηκαν δεκάδες επαγγελματικά οικόπεδα, από τα οποία πήραν και όλοι καροποιοί μας.
Ας είναι η ανάρτηση μας αυτή, με αφορμή τα 100 χρόνια Σιναπλή - Πολύκαστρο, ένα κερί στη μνήμη όλων αυτών των καροποιών μας , που τόσα πρόσφεραν στον τόπο μας.
Βασίλης Αθανασιάδης
Ευχαριστούμε,που μοιράζεστε τις γνώσεις σας!
ΑπάντησηΔιαγραφή