98ος χρόνος, για τον Χαρίλαο τον Κρητικό

10 Μαΐου 1927 - και συνεχίζει..

 

Χαρίλαος Ζαβουδάκης γεννηθείς το 1927 (μπουζούκι) με τον Νίκο (Κόλια) Αλούρη(1936-2002) προπορεύονται του γαμπρού για την εκκλησία στα Πλάγια (Αγία Παρασκευή Πλαγίων του σημερινού Δήμου Παιονίας).

(Ο Νίκος Αλούρης από τον Άγιο Πέτρο, ήταν γαμπρός στα Πλάγια.)

   Στις 10 Μαΐου πριν λίγες ημέρες, ο Χαρίλαος ο Κρητικός,  έκλεισε τα 97 του χρόνια και ήδη διανύει το 98 έτος της ηλικίας του με την ίδια αισιοδοξία και διάθεση για ζωή.

 

  Συμπληρωματικά σε όσα αναφέρουμε στην παλαιότερη ανάρτηση μας που επαναφέρουμε με αφορμή την εορτή των γενεθλίων του Χαρίλαου, προσθέτουμε και κάτι καινούργιο για τον βίο του.

1. Στα νεανικά του χρόνια και αμέσως μετά την κατοχή, έπαιζε ποδόσφαιρο σε μία ιστορική ομάδα της γενέτειράς του, στον "ΙΔΟΜΕΝΕΑ" ΓΑΛΑΤΑ, ΧΑΝΙΩΝ και μάλιστα σούταρε και με τα δύο πόδια. Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι στο Πολύκαστρο, έχουμε τον μεγαλύτερο σε ηλικία βετεράνο ποδοσφαιριστή .

 Ο "ΙΔΟΜΕΝΕΑΣ" Γαλατά είναι το αρχαιότερο σκοπευτικό σωματείο στην Κρήτη, Ιδρύθηκε το 1908, πριν καν ενωθεί η Κρήτη με την Ελλάδα. Οι Γαλατιανοί, οι οποίοι πρέπει να ήταν αρκετά προοδευτικοί άνθρωποι, ίδρυσαν αθλητικό – γυμναστικό και σκοπευτικό Σύλλογο, ο οποίος είχε πάρα πολλές επιτυχίες και είναι ενεργός με πολλά τμήματα μέχρι και σήμερα (ποδόσφαιρο, χάντμπολ, μπάσκετ κ.α.).

2. Είναι γνωστή η αγάπη του σε όλη τη ζωή για το μπουζούκι, την οποία μετέδωσε και στον εγγονό του που σήμερα διαπρέπει στην Σουηδία ως μουσικός. Το πρώτο του μπουζούκι, που το έφτιαξε μόνος του στην παιδική του ηλικία, ήταν μια νεροκολοκύθα στην οποία για χορδές, πρόσθεσε σύρματα, αυτά την δεκαετία του 1930. Εννοείται ότι είναι αυτοδίδακτος μουσικός.

 

 Χαρίλαος ο Κρητικός

 

    Πρόσωπο πασίγνωστο και αγαπητό σε όλη την κοινωνία του Πολυκάστρου και σε όλη την Παιονία.

   Χαρίλαος Ζαβουδάκης το όνομά του, “ερωτικός” μετανάστης - μόνιμος κάτοικος Πολυκάστρου εδώ και 77 χρόνια.Είναι το πρώτο από τα 7 παιδιά του Αντώνη και της Μαρίας Ζαβουδάκη απο τον Γαλατά Χανίων. 

  Στα 20 του χρόνια υπηρετούσε την θητεία του ως χωροφύλαξ την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, εκεί στα 1947 βρέθηκε στα μέρη μας, στο Πολύκαστρο.
 
    Στα 1949 γνώρισε την πανέμορφη Βαλεντίνη Κορκοτά, που ορφάνεψε στα 14 της χρόνια και από τους δύο γονείς της (1944-1945) και είχε την φροντίδα των μικρότερων αδερφών της.

   Χρόνια δύσκολα-μαύρα χρόνια, να πάν και να μην ξανάρθουν.

 

 

Η ωραία Βαλεντίνη στα 17 της.

   Έρωτας αμοιβαίος, την πήρε και πήγε στην Κρήτη, εκεί παντρευτήκαν και ξαναεπέστρεψαν στο Πολύκαστρο (1951) και επειδή στους γάμους υπήρχαν απαγορεύσεις για λόγους ηλικίας στους ένστολους  παραιτήθηκε από την χωροφυλακή που υπηρετούσε και έγινε μόνιμος κάτοικος Πολυκάστρου,.

   Εργάστηκε ως αγρότης, κτηνοτρόφος, σερβιτόρος και ότι ΄βάλει ο νούς του ανθρώπου για να μεγαλώσει - αναθρέψει τα 5 παιδιά που απόκτησαν (4 κορίτσια και ένα αγόρι).

   Παράλληλα αγαπούσε τη μουσική, έπαιζε ο ίδιος μπουζούκι και τραγουδούσε και αισθανόταν περήφανος που συνεργάστηκε και έκανε περιοδεία στην Ευρὠπη με τον πατέρα του Γιώργου Νταλάρα, Λουκά Νταράλα (1927–1977).

   Είχε δημιουργήσει μουσικό σχήμα με αξιόλογους τοπικούς καλλιτέχνες και ήταν πανταχού παρὠν, σε γάμους, βαφτίσια, πανηγύρια, ονομαστικές γιορτές και όπου αλλού υπήρχε διάθεση για γλέντι και χορό, κομψός με το περιποιημένο μουστακάκι του την ευγένεια και το χαμόγελό του.

   Από τις 10 Μαΐου αισίως διανύει το 98 έτος της ηλικίας του, καπνίζοντας ένα πακέτο τσιγάρα (και δεν του φτάνουν) και πίνοντας κάθε μέρα την γράπα του (δική του συνταγή μακροζωίας),θα τον δείτε καθημερινά στο “στέκι του” στο κέντρο του Πολυκάστρου.

   Είναι αισιόδοξος για το μέλλον του, αφού η γιαγιά του Σμαράγδω έζησε 115 χρόνια.

 

 

 

Να είσαι γερός μπάρμπα Χαρίλαε και να "περάσεις" και τα χρόνια της γιαγιάς σου. 

 

 

 

Υ.Γ. Να ευχαριστήσω τον κ. Λάζαρο (Λάρι) Αλούρη, τον αντιδήμαρχο Γιάννη Κ. Συμεωνίδη και την κ. Γεωργία Ζαβουδάκη για τις φωτογραφίες και τις πληροφορίες.

Βασίλης Αθανασιάδης