29 Ιουνίου 2024

ΟΥΡΑΝΙΕΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ του “ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ” Πολυκάστρου

Αριστερά Βαγγέλης Κουρτίδης(1942-2024) δεξιά Θεόδωρος Ι. Λυμπέρης (1940 -2022).
Ἁρχές της δεκαετίας του 1960, παίκτες του “Ολυμπιακού” Πολυκάστρου,
ξανασμίξαν ύστερα από δύο χρόνια.

   Με πόνο ψυχής σήμερα, 29 Ιουνίου 2024, ανήμερα της εορτής των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, αποχαιρετήσαμε έναν από τους λίγους εν ζωή μέχρι και χθες αθλητή του ιστορικού Αθλητικού Σωματείου “Ολυμπιακός” Πολυκάστρου.
   Ο αγαπητός φίλος και συνδημότης Βαγγέλης Κουρτίδης, τερματοφύλακας του ένδοξου “Ολυμπιακού” από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, "μετακόμισε" στους “ουρανούς” σε ηλικία 82 ετών, εκεί θ΄ ανταμώσει και όλους τους παλαιούς συμπαίκτες και φίλους του, που έφυγαν νωρίτερα.
   Η νεκρώσιμη ακολουθία έγινε το πρωί στον ιερό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Πλατανιάς και η ταφή στα κοιμητήρια του γενέθλιου τόπου του, όπου εκεί αναπαύονται και πολλοί άλλοι ποδοσφαιριστές του “Ολυμπιακού” αλλά και της Α.Ε.Π. (και από νεώτερες εποχές) όπως Ελευθεριάδης Νίκος, Καγκελίδης Στάθης, Μπέλλης Γιώργος,  Μουρατίδης Κοσμάς κ.α., πλήθος κόσμου τον αποχαιρέτησε και του ευχήθηκε καλό παράδεισο.
  Αγαπητέ και αλησμόνητε Βαγγέλη δεν ξεχνούμε την αγάπη σου και την προσφορά σου στον ιστορικό "Ολυμπιακό" Πολυκάστρου αλλά και την αγάπη σου προς την νεολαία και τον αθλητισμό γενικότερα.
  ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ 
Ελαφρύ το χώμα της αγαπημένης σου Πλατανιάς που σε σκεπάζει από σήμερα.

Βασίλης Αθανασιάδης

23 Ιουνίου 2024

Ο αγώνας που δεν τελείωσε…..ποτέ!!!

Κυριακή 9 Ιουνίου 1957 

Ήταν και τότε Κυριακή της Πεντηκοστής όπως και σήμερα.


   Μέρες χαράς, μέρες γιορτής, μέρες πανηγύρεως για τους κατοίκους του Πολυκάστρου κάθε χρόνο η Κυριακή της Πεντηκοστής και η επόμενη ημέρα, Δευτέρα, του Αγίου Πνεύματος, αφού εορτάζει ο Ι. Ν. Της Αγίας Τριάδος Πολυκάστρου και η πόλη μας.

   Τον Ιούνιο του 1957 ακριβώς πριν 67 χρόνια, στο Πολύκαστρο των 3650 κατοίκων είχαμε την πολυτέλεια να έχουμε 2 ποδοσφαιρικές ομάδες, τον Ολυμπιακό Πολυκάστρου από το 1946 και τον Ποδοσφαιρικό Όμιλο Ανατολικορωμυλιωτών Πολυκάστρου (Π.Ο.Α.) από το 1956.

   Η δημιουργία της δεύτερης ομάδας, Π.Ο.Α, έφερε διχόνοια, δίχασε τους κατοίκους και υπήρχε ένταση, πάθος και έντονες φιλονικίες μεταξύ των Πολυκάστρινών (οι πάνω και οι κάτω).

    Για να μη συναντιούνται και συγκρούονται οι φίλαθλοι στο πρωτάθλημα Κιλκίς που διεξήγετο σε 2 ομίλους, ο μεν Ολυμπιακός συμμετείχε στον όμιλο του Κιλκίς ο δε Π.Ο.Α.στον όμιλο της Παιονίας.

   Κυριακή 9 Ιουνίου 1957, ημέρα της Πεντηκοστής, πανηγύρι στο Πολύκαστρο, ύστερα από προσπάθειες του νέου εφημέριου (1957 -1964) , του Ι.Ν. Αγίας Τριάδος Αρχιμανδρίτη Θεοφάνη Τρατώλου, που κάλυψε την κενωθείσα θέση του θανόντος Παπα-Φώτη Βασιλειάδη και του τότε προέδρου της Κοινότητας Πολυκάστρου, αλησμόνητου Δημητρίου Κουτσουβέλα, επετεύχθει συνεννόηση με τις Διοικήσεις των δύο ποδοσφαιρικών ομάδων Πολυκάστρου για διεξαγωγή ενός φιλικού ποδοσφαιρικού αγώνα.

   Έπαθλο ένα κύπελλο από την κοινότητα μας, για τον νικητή και από μία εικόνα της Αγίας Τριάδος για κάθε ομάδα από την εκκλησία μας.

   Στις 17:00 η ώρα χιλιάδες κόσμου, σχεδόν όλο το Πολύκαστρο ἐχει κατακλύσει το γήπεδο που ήταν τότε μπροστά στο Κοινοτικό κατάστημα και τον παλαιό Ι.Ν. της Αγίας Τριάδος Πολυκάστρου, ο σημερινός αύλειος χώρος του 1ου Δημοτικού Σχολείου και τον κεντρικό δρόμου Μεγάλου Αλεξάνδρου.

   Για πρώτη φορά περιμετρικά του αγωνιστικού χώρου τοποθετήθηκαν πάσσαλοι ὐψους 50 εκατοστών και συνδέθηκαν με σύρμα από αυτό που δένανε τις “μπάλες”(άχυρο-χόρτο), για να μην εισέρχονται στον αγωνιστικό χώρο οι φἰλαθλοι.

Και αρχίζει το μάτς.

  Εστία του Ολυμπιακού προς την Ανατολική πλευρά (Κοινότητα-Αγία Τριάδα).

  Εστία του Π.Ο.Α. η Δυτική πλευρά, οδός Ανατολικής Ρωμυλίας (σύμπτωση;;)

  Ο αγώνας ισορροπημένος ένταση και πάθος και από τις δύο πλευρές, οι φάσεις εναλλάσσονται στις δύο εστίες, τρομερό ενδιαφέρον, αγωνία και τα νεύρα τσιτωμένα.

   Και ήρθε η μοιραία στιγμή, ο νεαρός ταλαντούχος ποδοσφαιριστής του Π.Ο.Α. Βασίλης Π. Παυλίδης (20 ετών τότε), με περίτεχνη ντρίπλα προσπερνά τον νεαρό ταλαντούχο παίκτη του Ολυμπιακού και μετέπειτα του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, του Π.Α.Ο.Κ. και της Εθνικής Ελλάδος Μιχάλη Μπέλλη (17 ετών) ενώ επιτίθετο από δεξιά (εκεί που είναι το διώροφο κτίριο του Α΄Δημοτικού ) δέχεται μαρκάρισμα από πίσω από τον Μιχάλη και πέφτει κραυγάζοντας (φυσικά δόθηκε φάουλ), αλλά αυτό δεν ικανοποίησε κανένα οπαδό του Π.Ο.Α. και οργισμένοι εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο, έπεσαν με άγριες διαθέσεις πάνω στο Μιχάλη Μπέλλη, ποιος είδε τον Θεό και δεν φοβήθηκε, ακόμη και το αυτί του το δαγκώσανε(όνομα δεν λέμε Θεός σχωρέστον τον θύτη).
 
Οι πρωταγωνιστές: Βασίλης Π. Παυλίδης & Μιχάλης Κ. Μπέλλης μαζί με τον Γεώργιο Σταυρόπουλο είναι οι μόνοι επιζώντες ποδοσφαιριστές από εκείνον τον ιστορικό αγώνα ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΟΤΕ.

   Το τι επακολούθησε δεν περιγράφεται με λόγια, δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία του Πολυκάστρου. Ο αγώνας διεκόπη, ξύλο, κλωτσιές, μπουνιές, κλάματα,γυναικείες τσιρίδες και ότι άλλο μπορεί να βάλει το μυαλό σας, στο γήπεδο και στο δρόμο μπροστά στην εκκλησία της Αγίας Τριάδος, αυτό είχε σαν συνέπεια ο αγώνας να μη συνεχιστεί και φυσικά να μη τελειώσει ποτέ., ούτε χαρές, ούτε πανηγύρια εκείνη τη χρονιά.

   Η ενότητα επανήλθε μετά το 1964 με την ίδρυση της Α.Ε.Π. , αφού δεκάδες νέοι μεταξύ αυτών πάρα πολλοί ποδοσφαιριστές και του Ολυμπιακού και του Π.Ο.Α. μετανάστευσαν στη Γερμανία και αδρανοποιήθηκαν οι ομάδες, ενώ δημιουργήθηκαν ομάδες στη Γερμανία στις πόλεις όπου εγκαταστάθηκαν Πολυκαστρινοί και σμίξανε, κυρίως στο Χέρτεν (Herten, North Rhine-Westphalia).

Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ανατολικορωμυλιωτών  (Π.Ο.Α.) 1956



Όρθιοι από αριστερά: + Παυλίδης Β. Γεώργιος, + Κουρουτζίδης Μιχάλης, + Γκουγκουσίδης Χρήστος, + Κατραμάδας Πασχάλης, + Ανθόπουλος Αντώνης, + Γκουντενούδης Στέργιος, + Χαρούδης Χρήστος (παράγοντας).

Καθήμενοι απο αριστερά: +Γκουγκουσίδης Νικόλαος, + Στυφούδης Χρήστος,  +Τερζόπουλος Νικόλαος(τερματοφύλακας), + Αραμπατζής Ιορδάνης και Βασίλης (Λακές) Π. Παυλίδης.

Ολυμπιακός Πολυκάστρου 1957 - 1958



Όρθιοι από αριστερά: + Γιακουμάκος Ιωακείμ(1936-2018),
+ Τυφούδης Γιώργος(1938-2001), + Τυφούδης Νίκος (αρχηγός Ολυμπιακού)(1932-2017), + Φάκας Κυριάκος(1936-2015), + Μπουσμπούκης Κώστας(1930-1994), Σταυρόπουλος Γιώργος(1936)

Καθήμενοι από αριστερά:
+ Τυφούδης Δημήτρης(1934-2021), + Ναούμ Σπύρος (1937-2005), + Κοσμίδης Επαμεινώνδας(1937-;;;;), Μπέλλης Μιχάλης(1940) και +Παπαδάκης(!Παπαδόπουλος) Θεόδωρος(1937-2017).

Δεξιά διακρίνεται ο παλαιός Ι.Ν. Της Αγίας Τριάδος Πολυκάστρου.


Βασίλης Αθανασιάδης

18 Ιουνίου 2024

ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΗΡΩΕΣ

Στέργιος Β. Ιωαννίδης 1945 - 1967

   Στα πλαίσια των “ΠΟΛΥΚΑΣΤΡΙΝΩΝ 2024” και με αφορμή την επικείμενη σε ένα μήνα συμπλήρωση 50 χρόνων (1974 - 2024) από την “μαύρη επέτειο” της Τουρκικής εισβολής και κατοχής μέχρι και σήμερα μεγάλου τμήματος της Κύπρου μας, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 16 Ιουνίου στο Πολιτιστικό Κέντρο του Πολυκάστρου εκδήλωση “Τιμής και Μνήμης” για τους 23 συνδημότες μας που πολέμησαν στην Κύπρο κατά την περίοδο 1964 - 1967 και το δραματικό καλοκαίρι του 1974 Ιούλιο και Αύγουστο τις 2 τελευταίες φάσης του Αττίλα 1 και 2.

   Την απόλυτα επιτυχημένη εκδήλωση διοργάνωσε ο Δήμος Παιονίας σε συνεργασία με την Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (Ε.Α.Α.Σ.) και το Σύνδεσμο Εφέδρων Αξιωματικών ν Κιλκίς, με συντονιστή της εκδήλωσης τον Πολυκαστρινό Αξιωματικό ε.α. και γενικό γραμματέα του Δήμου μας κ Γιάννη Ντάτο.

   Η συνεργασία τέλεια, το αποτέλεσμα άριστο, η εκδήλωση άκρως επιτυχημένη, κατάμεστη η αίθουσα από του επιζώντες ήρωες μας, τους συγγενείς και φίλους και πλήθος συνδημοτών μας.

  Έντονα συγκινησιακή ατμόσφαιρα και ιδιαίτερη χαρά στα πρόσωπα όλων, για την έστω και μετά 50 και πλέον χρόνια, απόδοση της οφειλόμενης τιμής στους ήρωες μας.

   Για τα δραματικά, ιστορικά γεγονότα εκείνης της περιόδου αλλά και για όσα ακολούθησαν μέχρι και σήμερα μίλησαν: ο συντοπίτης μας δάσκαλος Ανδρέας Θ. Γκαντίδης, με θέμα “Η αυτοθυσία και ο ηρωισμός εχέγγυα της ιστορικής συνέχειας του έθνου μας”.

   Ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός και συγγραφέας κύριος Χρήστος Γκόλιαρης, αναφέρθηκε στα γεγονότα από την αρχή του αιτήματος των Κυπρίων για αυτοδιάθεση, για τον αγώνα της ΕΟΚΑ και για τα γεγονότα μέχρι και το 1974.

   Ο κ Γιάννης Ντάτος περιέγραψε όλα τα δραματικά γεγονότα του Ιουλίου και του Αυγούστου 1974 με περιγραφή των μαχών που διεξήχθησαν και με αναφορά στους νεκρούς, με παράλληλη προβολή σχετικών διαφανειών.

   Ο Αντιστράτηγος ε.α. Λάζαρος Καμπουρίδης αναφέρθηκε για τα μετά το 1974 και κυρίως για τις πολιτικές και διπλωματικές διεργασίες προς επίλυση του προβλήματος.

   Και τέλος ο Αξιουπολίτης, δικός μας, Δημοσιογράφος κ Παντελής Σαββίδης σχολίασε όλα όσα ακούστηκαν και συνεχίστηκαν από τότε μέχρι σήμερα εστιάζοντας ιδιαίτερα στον ανθελληνικό και αντί κυπριακό ρόλο του τότε Υπ Εξωτερικών των Η.Π.Α. Χένρι Κίσινγκερ.

Στο βήμα της εκδήλωσης ο Δημοσιογράφος κ. Παντελής Σαββίδης.

Οι τιμηθέντες ήρωες μας της περιόδου 1964 -1967 είναι:
  1. Στέργιος Β. Ιωαννίδης 1945 - 1967 κάτοικος Πολυκάστρου
  2. Αθανάσιος Ι. Γκοτζίρης κάτοικος Βαφειοχωρίου
  3. Χρήστος Αρ. Δουμπιώτης κάτοικος Βαφειοχωρίου
  4. Γιάννης Γ. Καμπουρούδης κάτοικος Πολυκάστρου
  5. Γεώργιος Ι. Καρακασίδης κάτοικος Πολυκάστρου
  6. Χαράλαμπος Αν. Μελίδης κατοικος Πολυκάστρου
  7. Κωνσταντίνος Χρ. Τζαβέλας κάτοικος Βαφειοχωρίου
  8. Γεώργιος Αβρ. Τσιτιρίδης κάτοικος Πλατανιάς
  9. Στάικος Στ. Χαμουρούδης κάτοικος Πολυκάστρου
    Οι τιμηθέντες ήρωες των δραματικών γεγονότων του 1974:

  10. Δημήτριος Κ. Γραμματικόπουλος κάτοικος Πολυκάστρου
  11. Νίκος Π. Δεληστογιαννάκης κάτοικος Βαφειοχωρίου
  12. Δημήτριος Ζ. Διγκλής κάτοικος Ομαλού
  13. Θεοδόσιος Χ. Καραβίδας(Σ/χης ε.α.) κάτοικος Αξιούπολης
  14. Ιωάννης Π. Καραπαναγιώτης κάτοικος Αξιούπολης
  15. Στέφανος Χ. Κοζκόζης κάτοικος Ευρωπού
  16. Γεώργιος Γρ. Κουμαρνέτος κάτοικος Πολυκάστρου
  17. Δημήτριος Χρ. Μπακάλης κάτοικος Γρίβας
  18. Ευάγγελος Δ. Πάσιος κάτοικος Κάρπης
  19. Χρήστος Στ. Σιώπκας κάτοικος Αξιούπολης
  20. Ιωάννης Δ. Τρύπκης κάτοικος Γρίβας
  21. Γεώργιος Ι. Τσεκούρας κάτοικος Πλατανιάς
  22. Ιωάννης Αλ. Τσολακίδης κάτοικος Αξιούπολης
  23. Θεόφιλος Γ. Τσαγγαδάς(Σ/χης ε.α.) κάτοικος Αξιούπολης

Όλοι αυτοί αγωνίστηκαν για την πατρίδα μας και για μία ελεύθερη Κύπρο.

Οι τιμηθέντες ήρωες.
 στο κέντρο ο Δήμαρχος Παιονίας Κώστας Σιωνίδης 
και στο άκρο δεξιά ο συντονιστής της εκδήλωσης κ Γιάννης Ντάτος
 
Όλοι επέστρεψαν μαχητές - ήρωες, ένας μόνον συνδημότης μας και Πολυκαστρινός, ο αλησμόνητος Στέλιος Β. Ιωαννίδης επέστρεψε στα 22 του χρόνια τον Απρίλιο του 1967 τυλιγμένος με την Ελληνική σημαία σε περίκλειστο φέρετρο.

ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΗΡΩΑΣ

Στέλιος Β. Ιωαννίδης
Αναμνηστική φωτογραφία από την θητεία του στον Έβρο (Άνοιξη 1966)

   Ο μοναδικός συνδημότης μας και Πολυκάστρινός που επέστρεψε νεκρός - αθάνατος είναι ο αλησμόνητος Στέλιος Β. Ιωαννίδης, ο οποίος εφονεύθη εν υπηρεσία στα περίχωρα της Λευκωσίας 5 Απριλίου 1967, όπως βλέπουμε αυτό συνέβη 7 χρόνια και 3,5 μήνες πριν την εισβολή του Αττίλα που συνέβη στις 20 Ιουλίου το 1974.


Από την Κύπρο με αγάπη. Φθινόπωρο 1966

  Ο Στέλιος μας, γιος του Βασίλη Ι. Ιωαννίδη, Σιναπλιώτης στην καταγωγή και της Καλλιόπης το γένος Κατραμάδα από τον Ραβδά της Ανατολικής Ρωμυλίας, γεννήθηκε το 1945 στο Πολύκαστρο και κατά τη Στρατιωτική του θητεία στα Τ/Θ αφού υπηρέτησε για μικρό διάστημα στον Έβρο, συνέχισε την υπηρεσία του στην Κύπρο, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή.

  Η κηδεία του ήταν πάνδημη, με την παρουσία στρατού, πραγματοποιήθηκε στο Πολύκαστρο, στις 24 Απριλίου 1967, θρήνος απερίγραπτος για τον πατέρα, τη μάνα, τους συγγενείς και για τους εκατοντάδες συγχωριανούς φίλους, στη χαροκαμένη μάνα δόθηκε η Ελληνική σημαία που κάλυπτε το φέρετρό του.

  Ήταν ένα πανέμορφο παλικάρι, το δεύτερο από τα τρία αγόρια του Βασίλη και της Καλλιόπης και ήταν μόλις 22 ετών, έδωσε τη ζωή του για την πατρίδα, στα χώματα της Ελληνικής Κύπρου.


Η τελευταία φωτογραφία του Στέλιου από την Κύπρο.
13 ημέρες πριν τον θάνατό του και την πορεία προς την αθανασία.

   Η τελευταία του γραφή με μία φωτογραφία και ένα υπέροχο λευκό μαντήλι από την Κύπρο, στάλθηκε στις 23 Μαρτίου 1967 στην αγαπημένη του εξαδέλφη (αδερφοπαίδια) και σύζυγό μου Μαρία Γ. Ιωαννίδου - Αθανασιάδου, ακριβώς 13 ημέρες μετά στις 5 Απριλίου ήλθε το θλιβερό μαντάτο, ο Στέλιος μας σκοτώθηκε στην Κύπρο εν υπηρεσία.


Το μαντήλι από την Κύπρο προς την αγαπημένη του ξαδέρφη Μαρία όπως είναι σήμερα 57 χρόνια από την αποστολή του και από τον θάνατο του Στέλιου.

Αιώνια η μνήμη του.
 
 Βασίλης Αθανασιάδης

15 Ιουνίου 2024

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΗΡΩΕΣ

   Στα πλαίσια των Πολιτιστικών Εκδηλώσεων των “Πολυκαστρινών 2024” και με αφορμή την συμπλήρωση 50 χρόνων από την μαύρη επέτειο της εισβολής και κατοχής μέχρι και σήμερα της Βόρειας Κύπρου(1974 - 2024), πραγματοποιείται την Κυριακή 16 Ιουνίου 2024 και στις 11:30 π.μ.στο Κέντρο Πολιτισμού Πολυκάστρου, εκδήλωση μνήμης και τιμής για τους συνδημότες μας που συμμετείχαν στα δραματικά γεγονότα του 1974 και αυτών που προηγήθηκαν από τα μέσα της δεκαετίας του 1960.

   Την εκδήλωση διοργανώνει ο Δήμος μας σε συνεργασία με την Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (Ε.Α.Α.Σ.) και τον Σύνδεσμο Εφέδρων Αξιωματικών ν. Κιλκίς.

  Συντονιστής της εκδήλωσης ο δικός μας, απόστρατος αξιωματικός και γραμματέας του Δήμου μας, κος Γιάννης Ντάτος, θα τιμηθούν οι 23 συνδημότες μας οι οποίοι συμμετείχαν στα δραματικά γεγονότα της εποχής εκείνης, κάποιοι από αυτούς δυστυχώς έφυγαν πρόωρα και δεν θα είναι οι ίδιοι παρόντες στην επετειακή αυτή εκδήλωση.

   Τα σχέδια των γειτόνων μας και “συμμάχων” μας για τον εκτουρκισμό της Ελληνικής Κύπρου που η ιστορία και ο πολιτισμός της ξεπερνούν τα 10.000 χρόνια, ξεκίνησαν στη νεότερη ιστορία από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 όταν οι Κύπριοι ζήτησαν την ένωση με την Ελλάδα, έγιναν εμφανή με τα ματωμένα Σεπτεμβριανά, εις βάρος των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1955, φούντωσαν τα σχέδια και άρχισαν να γίνονται πλέον εμφανή με την ανάληψη της εξουσίας στην Ελλάδα από τον Γεώργιο Παπανδρέου και την τότε Ένωση Κέντρου(Νοέμβριος 1963, 1964, Ιούλιος 1965) και κορυφώθηκαν τον Ιούλιο του 1974.

Στέλιος Β. Ιωαννίδης 
Αναμνηστική φωτογραφία από την θητεία του στον Έβρο (Άνοιξη 1966)

   Ο μοναδικός συνδημότης μας και Πολυκάστρινός που επέστρεψε νεκρός - αθάνατος είναι ο αλησμόνητος Στέλιος Β. Ιωαννίδης, ο οποίος εφονεύθη εν υπηρεσία στα περίχωρα της Λευκωσίας 5 Απριλίου 1967, όπως βλέπουμε αυτό συνέβη 7 χρόνια και 3,5 μήνες πριν την εισβολή του Αττίλα που συνέβη στις 20 Ιουλίου το 1974. 
 
Από την Κύπρο με αγάπη.Φθινόπωρο 1966

Ο Στέλιος μας, γιος του Βασίλη Ι. Ιωαννίδη, Σιναπλιώτης στην καταγωγή και της Καλλιόπης το γένος Κατραμάδα από τον Ραβδά της Ανατολικής Ρωμυλίας, γεννήθηκε το 1945 στο Πολύκαστρο και κατά τη Στρατιωτική του θητεία στα Τ/Θ αφού υπηρέτησε για μικρό διάστημα στον Έβρο, συνέχισε την υπηρεσία του στην Κύπρο, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή.

    Η κηδεία του ήταν πάνδημη, με την παρουσία στρατού, πραγματοποιήθηκε στο Πολύκαστρο, στις 24 Απριλίου 1967, θρήνος απερίγραπτος για τον πατέρα, τη μάνα, τους συγγενείς και για τους εκατοντάδες συγχωριανούς φίλους, στη χαροκαμένη μάνα δόθηκε η Ελληνική σημαία που κάλυπτε το φέρετρό του.

   Ήταν ένα πανέμορφο παλικάρι, το δεύτερο από τα τρία αγόρια του Βασίλη και της Καλλιόπης και ήταν μόλις 22 ετών, έδωσε τη ζωή του για την πατρίδα, στα χώματα της Ελληνικής Κύπρου.

Η τελευταία φωτογραφία του Στέλιου από την Κύπρο.
 13 ημέρες πριν τον θάνατό του και την πορεία προς την αθανασία.

  Η τελευταία του γραφή με μία φωτογραφία και ένα υπέροχο λευκό μαντήλι από την Κύπρο, στάλθηκε στις 23 Μαρτίου 1967 στην αγαπημένη του εξαδέλφη (αδερφοπαίδια) και σύζυγό μου Μαρία Γ. Ιωαννίδου - Αθανασιάδου, ακριβώς 13 ημέρες μετά στις 5 Απριλίου ήλθε το θλιβερό μαντάτο, ο Στέλιος μας σκοτώθηκε στην Κύπρο εν υπηρεσία.

Το μαντήλι από την Κύπρο προς την αγαπημένη του ξαδέρφη Μαρία όπως είναι σήμερα 57 χρόνια από την αποστολή του και από τον θάνατο του Στέλιου. .

Αιώνια η μνήμη του.

   Στο χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου Πολυκάστρου και καθ΄όλη τη διάρκεια των “Πολυκαστρινών 2024” θα λειτουργεί έκθεση φωτογραφίας και αφίσας σχετικά με την καταστροφή της Πολιτιστικής Κληρονομιάς που υφίσταται η κατεχόμενη Κύπρος από τα Τουρκικά στρατεύματα.

  Το υλικό της έκθεσης είναι της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδος (Ο.Κ.Ο.Ε.) που παραχώρησε ο αναπληρωτής Πρόεδρος της Κ.Ε. Της Ο.Κ.Ο.Ε. κος Κώστας Σταματάρης.

ΚΑΛΕΣΜΑ 

Χρέος όλων μας με την παρουσία μας να τιμήσουμε τους ήρωες μας


Βασίλης Αθανασιάδης

05 Ιουνίου 2024

Μία Κυριακή …στα Γιάννενα

Το κάστρο του Αλή Πασά και η λίμνη Παμβώτιδα.

 Πάνω από 15 χρόνια είχα να επισκεφτώ τα Γιάννενα, την πανέμορφη πρωτεύουσα της Ηπείρου και να θαυμάσω τις ομορφιές της.

  Πολλές φορές πέρασα από εκεί με ελάχιστη παραμονή στην πόλη και κυρίως ταξιδεύοντας προς Ιταλία, μέσω Ηγουμενίτσας.

  Θυμάμαι πάντα την πολύωρη διαδρομή, κοντά 6 ώρες μέσω Καλαμπάκας, “Κατάρα”, Μετσόβου, ή την διαδρομή μέσω Βοϊου, Κόνιτσας, ομολογώ πως αυτές οι διαδρομές ήταν πανέμορφες και οι δύο που διέσχιζαν από ανατολή προς δύση την οροσειρά της Πίνδου, όμως ήταν και πολύ κουραστικές.

   Τα τελευταία χρόνια, μεγάλη μου επιθυμία ήταν να επισκεφθώ τα Γιάννενα μέσω της νέας διαδρομής “Εγνατία Οδός”, με τις δεκάδες σήραγγες (τούνελ), που τρυπούν την νοτιοανατολική πλευρά του Βερμίου και την οροσειρά της Πίνδου,από ανατολή προς δύση, σε μία νοητή ευθεία και πανέμορφα ορεινά τοπία στα ανοίγματα και συντομεύουν την διαδρομή σχεδόν στις 3 ώρες.

   Για την ιστορία η μεγαλύτερη δίδυμη σήραγγα είναι του Δρίσκου, σήραγγα “ΛΟΡΕΝΤΖΟΥ ΜΑΒΙΛΗ” (ήρωας των Βαλκανικών Πολέμων) που έχει μήκος 4.600 μέτρα και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στην Ελλάδα (η μεγαλύτερη είναι η σήραγγα των Τεμπών με μήκος 6 χιλιόμετρα).

Σήραγγα Δρίσκου "Λορέντζος Μαβίλης".


   Και να που μας δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφθούμε ύστερα από πολλά χρόνια, τα πανέμορφα Γιάννενα μέσω της "Εγνατίας Οδού" και αφορμή ήταν η φοίτηση στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων της αγαπητής μας Σοφίας, εγγονής του αλησμόνητου αδελφού μας Γιώργου.

   Έτσι λοιπόν την πρώτη Κυριακή του καλοκαιριού στις 2 Ιουνίου, πρωί πρωί φύγαμε για τα Γιάννενα, με οδηγό τον αγαπητό μας ανεψιό Νίκο, πατέρα της εγγονής του αδελφού μου.

   Άριστος στην οδήγηση, πανέμορφη η διαδρομή, πρωτόγνωρη για εμάς, με μία στάση και σε 3 ώρες φτάσαμε στα Γιάννενα, στο κέντρο της πόλης, δίπλα στο Δικαστικό Μέγαρο.        Μια ανάσα, ένα καφεδάκι, κέρασμα φίλου Γιαννιώτη και γνωστού του αδελφού μου Κώστα από την Στοκχόλμη που συμμετείχε κι αυτός στο ταξίδι μας.

   Από εκεί και πέρα ανέλαβε χρέη ξεναγού η αγαπημένη μας Σοφία, πού δεν πήγαμε, τι δεν είδαμε και τι δεν θαυμάσαμε! 

Η ξεναγός μας Σοφία, με τη γιαγιά Σοφία προπορεύονται.

   Από τα πολλά πάρκα με τις δεκάδες προτομές ηρώων αλλά και εθνικών ευεργετών μέχρι το κάστρο του Αλή Πασά, το μουσείο τα στενά σοκάκια με τις κατοικίες μέσα στο φρούριο και την γνωστή παραλία απ΄ὀπου τα καραβάκια πηγαινοέρχονταν στο γραφικό νησάκι της Λίμνης Παμβώτιδας των Ιωαννίνων.

Η γνωστή παραλία κάτω απ΄το κάστρο. 
 
Σε μοντέρνα τεχνοτροπία η Κυρα Φροσύνη
 Άγαλμα τοποθετημένο κάτω από το κάστρο

Καραβάκια πάνε..
 
..και έρχονται απ΄το νησάκι.  

   Ύστερα απ΄όλα αυτά επιστροφή στο κέντρο βαδίζοντας παράλληλα με τα τείχη του κάστρου, κόσμος, πολλοί επισκέπτες, Έλληνες και ξένοι, τα καταστήματα με είδη λαϊκής τέχνης, αργυροχρυσοχοΐας αλλά και είδη κατασκευασμένα από ξύλο, κάθε είδους.

Κατάστημα ειδών ζωγραφικής και Αγιογραφίας, έργα φοιτητών της Σχολής Καλών Τεχνών.

   Τα καταστήματα ταχυφαγείας (φάστ φούντ), τα εστιατόρια, καφέ, ζαχαροπλαστεία κατάμεστα από κόσμο, Κυριακή βλέπετε, περιμένεις σειρά για να αδειάσει τραπέζι.

   Τα Γιάννενα, σφύζουν από ζωή, ειδικά τέτοια εποχή λόγω και του μεγάλου αριθμού φοιτητών των σχολών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, καθώς και των επισκεπτών συγγενών και φίλων των παιδιών που σπουδάζουν εκεί.

Όλη η παρέα έτοιμη για φαγητό.

   Ένας μεγάλος αριθμός παιδιών του Πολυκάστρου αλλά και συνολικά του Δήμου Παιονίας σπουδάζουν στα Γιάννενα, στις σχολές Ιατρικής, Φιλοσοφικής, Παιδαγωγικής, κ.α.

   Έτσι λοιπόν βρεθήκαμε στα Γιάνεννα και εμείς, χωρίς παπούτσια πάνινα και αποδείχθηκε λάθος, διότι μας δυσκόλεψε πολύ το περπάτημα ιδιαίτερα στο κάστρο, με τα παπούτσια που φορούσαμε, όμως δεν μετανιώσαμε και θα ξαναπάμε.

Βασιλεύς Πύρρος
 Σύμβολο της Ηπείρου
318 -272 π. Χ.
Άγαλμα σε φυσικό μέγεθος με πρωτοβουλία της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας Αμερικής
Σε κεντρικό σημείο της πόλης.

  Συνιστούμε και σε εσάς να επισκεφθείτε τα Γιάννενα, την ιστορική πρωτεύουσα της Ηπείρου, που από τον 12 αιώνα που ήταν πρωτεύουσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου πρώτη στις τέχνες και τα γράμματα και από το 1430 επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την ίδια χρονολογία που έπεσε και η Θεσσαλονίκη στα χέρια των Οθωμανών.

   Τα Γιάννενα την εποχή του Αλή Πασά τέλη του 18 αιώνα έγιναν κέντρο ζωηρής οικονομικής και πνευματικής κίνησης. Ανέδειξε πολλούς ευεργέτες, που ίδρυσαν φιλανθρωπικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα. 

  Απελευθερώθηκαν από τον Οθωμανικό ζυγό τον Φεβρουάριο του 1913, μετά από αυτό ακολούθησε η μεγάλη απελευθερωτική πολύνεκρη "Μάχη του Κιλκίς" (19 - 21 Ιουνίου 1913) που φέτος συμπληρώνονται 111 χρόνια.

  ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ,  ήρωες που αναδείχθηκαν στη "Μάχη των Ιωαννίνων", όπως ο θρυλικός Βελισσαρίου και ο Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, είναι οι ίδιοι που πολέμησαν για τη Μακεδονία μας, από εδώ ξεκίνησε η 10η Μεραρχία, με Διοικητή τον δεύτερο, που έδωσε τις μάχες στην Πλατανιά, στο Καλίνοβο(Σουλτογιαννέικα), στη Δοϊράνη και αλλού,  για την απελευθέρωση του Κιλκίς.

* Φωτογραφίες Κ. Ν. Αθανασιάδης


Αθανασιάδης Βασίλης