Λές και ήταν χθές.

Κι όμως πέρασαν 30 χρόνια.

    Εκεί στα μέσα του 1990 και της αρχές του 1991 ακριβώς πριν 30 χρόνια ήταν που εγκαταστάθηκαν στο Πολύκαστρο οι πρώτες οικογένειες Ποντίων προσφύγων από την τέως ΕΣΣΔ, κυρίως από Ουζμπεκιστάν και Ρωσία.

    Οι πρώτες 17 οικογένειες είχαν συγγένειες 2ου και 3ου βαθμού με Ποντιακές οικογένειες που ήρθαν από τον Πόντο και τη Ρωσία και εγκαταστάθηκαν στο Πολύκαστρο, κατά την χρονική περίοδο 1924 έως και το 1940.

    Αργότερα ακολούθησε άφιξη μεγάλου αριθμού προσφυγικών οικογενειών από την Γεωργία, κυρίως από την Τσάλκα, οι οποίες εγκαταστάθηκαν στο Πολύκαστρο και αρκετές στο Πευκόδασος.

     Τη δεκαετία 1991 - 2001 το Πολύκαστρο είχε αύξηση πληθυσμού άνω του 10%. Ένας από τους λόγους ήταν η εγκατάσταση των νεο προσφύγων Ποντίων από την τέως ΕΣΣΔ.

    Εκείνη την περίοδο αρκετοί (καλοπροαίρετοι - ανιστόρητοι - εξυπνάκηδες) έλεγαν ότι ο Αθανασιάδης έφερε Ρώσους και Τούρκους στο Πολύκαστρο.

Στη φωτογραφία (αριστερά) ο γράφων, τότε πρόεδρος των “Ακριτών” Πολυκάστρου με μερικές από τις πρώτες οικογένειες που εγκαταστάθηκαν και ενσωματώθηκαν στην κοινωνία του Πολυκάστρου. Απο αριστερά Γιώργος και Ναταλία Τοπουζίδη και μπροστά τα παιδιά τους, Αγάπη Παυλίδου, στο κέντρο Γαλήνη και Παύλος Λεντίδης και μπροστά τα παιδιά τους, Λιούμπα-Αγάπη(+) και Δημήτρης Κτενίδης και τα παιδιά τους και στην άκρη η σύζυγός μου.

   Σήμερα τα παιδιά τους δημιούργησαν τις δικές τους οικογένειες και αγαπούν τον τόπο μας που τα αγκάλιασε και τα πρώτα χρόνια είχαν την μεγάλη στήριξη του συλλόγου των “Ακριτών”.

Βασίλης Αθανασιάδης

19 Μαΐου 2021. Ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.

353.000 ψυχές ζητούν δικαίωση. 

Πλήρωσαν με τη ζωή τους  γιατί ήταν Έλληνες Χριστιανοί.

Λίγες σταγόνες αίματος για τον πάσχοντα συνάνθρωπο μας, ελάχιστη προσφορά από μέρους μας στη μνήμη τους ,

ένα κερί για τους χιλιάδες άταφους νεκρούς του Ποντου.

13η 'έκτακτη εθελοντική αιμοδοσία της “τράπεζας αίματος” των “Ακριτών” Πολυκάστρου

την Τετάρτη 19 Μαΐου 2021 , απο τις 10:00 έως 12:00, στο “Σπίτι του Πόντου” στο Πολύκαστρο.

 

 

Ζωοδόχος Πηγή Δογάνης - Εύζωνοι.

Παρασκευή 7 Μαΐου 2021

      Γιορτή της Παναγίας, πηγή ζωής, εξωκκλήσια με νερομάνα, πηγή νερού (Αγίασμα).

   Γεμάτη η πατρίδα μας απο τέτοια ¨Αγιάσματα¨ και αντίστοιχα εξωκκλήσια στο όνομα της ¨Ζωοδόχου Πηγής¨. Εδώ στο τόπο μας έχουμε στην Πλατανιά, στους Ευζώνους, στον Δογάνη κ.α. Τα οποία εορτάζουν πάντοτε την πρώτη Παρασκευή μετά το Πάσχα και είναι κινητή γιορτή αφού σχετίζεται με το Πάσχα.

   Ανήμερα της Ζωοδόχου Πηγής, την Παρασκευή 25 Απριλίου 1941 έχουμε την επίθεση ενόπλων Βουλγάρων εναντίων της κοινότητος των Ευζώνων και την ολοήμερη μάχη κατα την οποία σκοτώθηκαν δύο Ευζωνίτες οι Σίμος Ιωαννίδης και Αλέξανδρος Γρηγοριάδης καθώς και τον θάνατο του Μιλτιάδη Κουρτίδη (Ποντοηράκλεια) απο τις κακουχίες που υπέστη κατα την κράτηση και τους βασανισμούς του στη Γευγελή.

   Την ώρα που στο Δογάνη στο εξωκκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής κάθε χρόνο τελείται λειτουργία και Αγιασμός και μοιράζονται κόκκινα αυγά, στην ακριβώς απέναντι πλευρά του Αξιού, στην κεντρική πλατεία των Ευζώνων τελείται μνημόσυνο για τους νεκρους της Mάχης των Ευζώνων.

      Ένας εκ των δύο Ευζωνιτών νεκρών ήτανε ο πολύτεκνος (5 παιδιά) Αλεξανδρος Γρηγοριάδης, το τρίτο από τα πέντε του παιδιά ήτανε δάσκαλος που επί 11 χρόνια δίδασκε γράμματα στα παιδιά της Δογάνης. Είναι ο εικονιζόμενος στην φωτογραφία Χαράλαμπος Γρηγοριάδης

Όταν τα παιδιά ήταν ευλογία και τα χωριά έσφιζαν από ζωή παρά τη φτώχεια και τις δυσκολίες.

Ένα μεγάλο Ευχαριστώ στους ολίγους εναπομείναντες κατοίκους του χωριού που φροντίζουν με ιδιαίτερη αγάπη και σεβασμό το εξωκκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής Δογάνης και των Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου και τέλος στον εφημέριο του Ι.Ν. Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού Χαμηλού και Αγίου Δημητρίου Δογάνης Παπά-Ηλία Ανδρεάδη καθώς και την Κυρία Ελένη (Πλάγια) χρέη ψάλτη και την πρόεδρο της κοινότητος Ειδομένης κα Ξανθούλα Σουπλή που και φέτος ετέλεσαν τη γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής.

Βασίλης Αθανασιάδης

Χρίστος Ανέστη. Χρόνια πολλά.

 

1η Μαϊου 1917 πριν 104 χρόνια.

Εκεί ψηλά στα σύνορα μας. Ύψωμα ΡΑΒΙΝΕ

    1η Μαΐου 2021, Μεγάλο Σάββατο σήμερα και όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ανά τον κόσμο περιμένουν με αδημονία την ανάσταση του Σωτήρος ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

    Παράλληλα οι η ανθρωπότητα περιμένει την έξοδο από την πανδημία του COVID-19 και την απαλλαγή της από τα μέτρα που έχουν υποδουλώσει την ελευθερία των ανθρώπων και την ψυχολογική καταπίεση που τους έχουν επιβάλει, μέσα από τα χρυσοπληρωμένα ΜΜΕ (ακόμη και την ώρα της Αναστάσεως την καθόρισε η εξουσία μας).

    Φέτος και όλη τη χρονιά εορτάζουμε τα 200 χρόνια (1821 - 2021) από την έναρξη της επανάστασης, για την αποτίναξη του απάνθρωπου Οθωμανικού ζυγού, ας θυμηθούμε σήμερα ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός που συνέβη εδώ στα σύνορα της πατρίδος μας στα ακριτοχώρια μας και συγκεκριμένα στο ύψωμα ΡΑΒΙΝΕ δίπλα στο χωριό Χαμηλό, του Δήμου μας την 1η Μαΐου του 1917.

    Τρία χωριά του Δήμου μας ήταν μάρτυρες αυτού του ιστορικού γεγονότος και τα τρία εκείνη την εποχή κατοικούνταν αποκλειστικά από Μουσουλμάνους, το Μαγιαδάγ – ΦΑΝΟΣ(3440 κάτ.), το Καρασινάν – ΠΛΑΓΙΑ (1745κατ.) και Αλτσάκ – ΧΑΜΗΛΟ (1255 κατ.) .

    Τα δύο πρώτα με πανοραμική θέα στο Βόρεια τους ευρισκόμενο (πάνω στη συνοριογραμμή) ύψωμα ΡΑΒΙΝΕ, ακριβώς δίπλα στο Αλτσάκ – ΧΑΜΗΛΟ.

    Ο πόλεμος στο Μακεδονικό μέτωπο, δυτικά του Αξιού, ήταν μια σκληρή πραγματικότητα, από το τρίτο δεκαήμερο του Απριλίου, και μετά την κατάληψη των υψωμάτων ΣΕΜΕΝ ΝΤΕ ΦΕΡ, την 22 προς 23 Απριλίου 1917 (ΣΛΟΠ – ΔΟΓΑΝΗΣ), συνεχίστηκε επι μία εβδομάδα με καταλήψεις των υψωμάτων πέριξ του Σέχοβου - ΕΙΔΟΜΕΝΗΣ και νοτίως των υψωμάτων του Αλτσάκ – ΧΑΜΗΛΟΥ για να φτάσουμε στο ξημέρωμα της 1ης Μαΐου και την επική μάχη για την κατάληψη του λόφου ΡΑΒΙΝΕ με πολλές θυσίες και αίμα.

     Η Επίθεση ανετέθη στο 2ο Τάγμα του 1ου Συντάγματος της Μεραρχίας Σερρών, με Διοικητή των Λοχαγό Γρηγόριο Γουλιανό.

    Το βράδυ της 30/04/1917 το Τάγμα χωρίς να γίνει αντιληπτό προωθήθηκε στις παρυφές του υψώματος και το πρωί 1η Μαΐου 1917 στις 04:30 τα ξημερώματα αφού προηγήθηκε προπαρασκευαστική βολή από το Γαλλικό πυροβολικό, που βρισκόταν στο Φανό, το Τάγμα εξόρμησε για την κατάληψη του υψώματος ΡΑΒΙΝΕ. Επιτυγχάνοντας πλήρη αιφνιδιασμό κατελήφθη το ύψωμα και συνελήφθησαν 60 αιχμάλωτοι μεταξύ των οποίων 6 Γερμανοί.

«Το Ραβινέ κατελήφθη και θα κρατηθεί, μέχρις ότου και ο τελευταίος μας φονευθεί…» 

(Λοχαγός Γουλιανός, 1η Μαΐου 1917)

    Το ξημέρωμα που έγινε αντιληπτή από τους Βούλγαρους η κατάληψη του υψώματος άρχισε σφοδρότατος βομβαρδισμός από το πυροβολικό τους, από τη Γευγελή και τον Αξιό, προκαλώντας σοβαρότατες απώλειες στο Ελληνικό τάγμα. Στις 14:00 εκδηλώθηκε Βουλγαρική αντεπίθεση η οποία αντιμετωπίστηκε με ηρωισμό από τους λίγους εναπομείναντες Έλληνες υπερασπιστές του λόφου.

    Από τους 350 άντρες που αποτελούσαν τη δύναμη του Τάγματος 5 Αξιωματικοί και 53 υπαξιωματικοί και στρατιώτες ήταν νεκροί και 9 αξιωματικοί και 225 υπαξιωματικοί και στρατιώτες τραυματίες.

    Η μάχη για την οριστική κατάληψη από τις Ελληνικές Δυνάμεις (επιθέσεις, αντεπιθέσεις και βομβαρδισμοί) διήρκησε 4 ημέρες.

    Οι πολυαίμακτη αυτή νίκη αναπτέρωσε το ηθικό των αξιωματικών, των οπλιτών και όλων των Ελλήνων που βρίσκονταν επί δύο χρόνια διχασμένοι, και αναβάθμισε την εκτίμηση που είχανε για αυτούς οι συμμαχικές δυνάμεις και υπήρξε ο πρόδρομος της μεγαλειώδους νίκης της μάχης του Σκρά, ένα χρόνο μετά στις 17 Μαΐου 1918, η οποία συνέβαλε τα μέγιστα στην διάσπαση του Μακεδονικού μετώπου και στην παγκόσμια αναγνώριση και συμβολή στη νίκη των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.

Αυτά τα παιδιά είναι που τραγουδήθηκαν, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΗΣ, που εκεί ψηλά στα σύνορα μας δυτικά του Αξιού στη γη της ΠΑΙΟΝΙΑΣ μας έγραψαν σελίδες δόξας.

Σαν σήμερα 1η Μαΐου 1917 πριν 104 χρόνια.

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥΣ

Βασίλης Αθανασιάδης

* Μέρος των στοιχείων και φωτογραφίες είναι από το περιοδικό «Τολμών»

 Τεύχος 26ο, Απρίλιος – Μάιος – Ιούνιος 2008