31 ΧΡΟΝΙΑ ΓΕΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗ – ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΖΩΗΣ
Βασίλειος Αθανασιάδης
26 Φεβρουαρίου 2021
19 Φεβρουαρίου 2021
Λευκές (άγραφες) – Μαύρες σελίδες ιστορίας
ΠΡΙΝ ΑΠΟ 83 ΧΡΟΝΙΑ
Φεβρουάριος του 1938, χειμώνας βαρύς σε όλη την Ευρώπη, από την δύση μέχρι την ανατολή, ο κόσμος βλέπει «άσπρες μέρες» όπως λέει ο λαός με χιουμοριστική διάθεση τις μέρες της χιονόπτωσης.
Φεβρουάριος 1938 «μαύρα σύννεφα» σκεπάζουν όλη την Ευρώπη από την δύση μέχρι την ανατολή, απολυταρχικά καθεστώτα επικρατούν διαρκώς σε πολλές χώρες.
Από το 1922 και μετά την «ιστορική πορεία» προς την Ρώμη του Μουσσολίνι στην Ιταλία επικρατεί ο φασισμός.
Από το 1933 στη Γερμανία με την ανάληψη της εξουσίας του Αδόλφου Χίτλερ επικρατεί ο ναζισμός.
Από το 1936 ο Φράγκο με την αμέριστη στήριξη του Χίτλερ νικά κατά τον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας τις ενωμένες δημοκρατικές δυνάμεις που είχαν και διεθνή στήριξη και επιβάλλει δικτατορία (ισόβιος δικτάτορας).
Την ίδια περίοδο ακολουθεί επιβολή δικτατοριών και σε άλλες μικρότερες χώρες μεταξύ των οποίων και στην πατρίδα μας, δικτατορία Μεταξά (04/08/1936).
Τα σύννεφα του επερχόμενου πολέμου είχαν αρχίσει να φαίνονται στον ορίζοντα ήδη από το 1935, οι εξοπλισμοί της Ιταλίας με βλέψεις σε Αφρική (Αβησσυνία) αλλά και προς την Βαλκανική (Αλβανία, Ελλάδα) αλλά ιδιαίτερα και της Γερμανίας με βλέψεις προς ανατολάς (Αυστρία, Τσεχοσλοβακία, Πολωνία και την υπόλοιπη Ευρώπη) προκαλούνε τρόμο στους λαούς.
Στις χώρες της δύσης, που επικρατούν τα απολυταρχικά καθεστώτα οι αριστεροί είναι σε διωγμό (στρατόπεδα συγκέντρωσης, εξορίες, καταναγκαστικά έργα).
Στην ανατολική Ευρώπη, στην απέραντη Σοβιετική Ένωση επικρατεί ο κομουνισμός και έχει αρχίσει η σκληρή Σταλινική περίοδος. Ο φόβος του επερχόμενου πολέμου και η ανησυχία των κρατούντων, για τυχόν επιρροή των εθνικών μειονοτήτων από πλευράς των Γερμανών δίνει την ευκαιρία στους κρατούντες να προβούν σε εκκαθάριση των εθνικών μειονοτήτων (Ελλήνων, Γερμανών, Τατάρων, κα).
Το Δεκέμβριο του 1937 παραμονές Χριστουγέννων, άρχισαν οι συλλήψεις και οι εκτελέσεις χωρίς προσχήματα. Ελληνικά σχολεία και εκκλησίες καταστρέφονται και εξοντώνεται όλη η Ελληνική διανόηση, όσοι κρατούσαν την Ελληνική ιθαγένεια θεωρούνταν ύποπτοι κατασκοπείας . Θύμα αυτών των πρώτων διώξεων, μεταξύ χιλιάδων άλλων είναι και ο πατέρας της μητέρας μου (παππούς μου) Δημήτριος Πηλαλίδης (δάσκαλος) ετών 52.
Οι διώξεις αυτές συνεχίστηκαν και όλο το 1938, άντρες από 18 ετών και άνω συλλαμβάνονται και «εξαφανίζονται» δεν τους βλέπουμε ποτέ, απεγνωσμένα οι οικογένειες τους, χήρες και ορφανά κορίτσια και αγόρια κάτω των 18 ετών ζητούν βοήθεια από το προξενικό γραφείο Μόσχας της Ελληνικής Βασιλικής Πρεσβείας, η οποία βεβαιώνει την Ελληνική υπηκοότητα και ζητεί τον σεβασμό από τις αρχές.
Φεβρουάριος 1938, ύστερα από 2 μήνες από την σύλληψη-εξαφάνιση του παππού Δημήτρη Πηλαλίδη που προαναφέραμε, ακολουθεί η σύλληψη-εξαφάνιση του γιού του και θείου μου Κωνσταντίνου Δ. Πηλαλίδη ετών 27και του συνομήλικου του εξάδελφο του Γιάννη Καζαντζίδη που εμφανίζονται στη φωτογραφία από αριστερά προς δεξιά όρθιοι.
Ο Κώστας Πηλαλίδης άφησε πίσω του την σύζυγο του Ευδοκία και τα δύο ανήλικα παιδιά, τον Αντρέα ετών 6 και την Μαρία (Μαρούσα) 2 ετών, τα οποία συνάντησα ύστερα από 51 χρόνια.
Οι συγγενείς των εικονιζόμενων εγκαταστάθηκαν από το 1939 που ήρθαν στην Ελλάδα, οι χήρες και τα ορφανά στην Ευκαρπία(Γραμμάτινα) Κιλκίς και στη συνέχεια στο Πολύκαστρο της οικογένειας Πηλαλίδη. Και οι συγγενείς του Γιάννη Καζαντζίδη στη περιοχή Μυλαύλακος Κατερίνης όπου εγκαταστάθηκαν και πολλοί άλλοι θύματα των Σταλινικών διώξεων, χήρες και ορφανά.
Φεβρουάριος 1938 «μαύρα σύννεφα» σκεπάζουν όλη την Ευρώπη από την δύση μέχρι την ανατολή, απολυταρχικά καθεστώτα επικρατούν διαρκώς σε πολλές χώρες.
Από το 1922 και μετά την «ιστορική πορεία» προς την Ρώμη του Μουσσολίνι στην Ιταλία επικρατεί ο φασισμός.
Από το 1933 στη Γερμανία με την ανάληψη της εξουσίας του Αδόλφου Χίτλερ επικρατεί ο ναζισμός.
Από το 1936 ο Φράγκο με την αμέριστη στήριξη του Χίτλερ νικά κατά τον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας τις ενωμένες δημοκρατικές δυνάμεις που είχαν και διεθνή στήριξη και επιβάλλει δικτατορία (ισόβιος δικτάτορας).
Την ίδια περίοδο ακολουθεί επιβολή δικτατοριών και σε άλλες μικρότερες χώρες μεταξύ των οποίων και στην πατρίδα μας, δικτατορία Μεταξά (04/08/1936).
Τα σύννεφα του επερχόμενου πολέμου είχαν αρχίσει να φαίνονται στον ορίζοντα ήδη από το 1935, οι εξοπλισμοί της Ιταλίας με βλέψεις σε Αφρική (Αβησσυνία) αλλά και προς την Βαλκανική (Αλβανία, Ελλάδα) αλλά ιδιαίτερα και της Γερμανίας με βλέψεις προς ανατολάς (Αυστρία, Τσεχοσλοβακία, Πολωνία και την υπόλοιπη Ευρώπη) προκαλούνε τρόμο στους λαούς.
Στις χώρες της δύσης, που επικρατούν τα απολυταρχικά καθεστώτα οι αριστεροί είναι σε διωγμό (στρατόπεδα συγκέντρωσης, εξορίες, καταναγκαστικά έργα).
Στην ανατολική Ευρώπη, στην απέραντη Σοβιετική Ένωση επικρατεί ο κομουνισμός και έχει αρχίσει η σκληρή Σταλινική περίοδος. Ο φόβος του επερχόμενου πολέμου και η ανησυχία των κρατούντων, για τυχόν επιρροή των εθνικών μειονοτήτων από πλευράς των Γερμανών δίνει την ευκαιρία στους κρατούντες να προβούν σε εκκαθάριση των εθνικών μειονοτήτων (Ελλήνων, Γερμανών, Τατάρων, κα).
Το Δεκέμβριο του 1937 παραμονές Χριστουγέννων, άρχισαν οι συλλήψεις και οι εκτελέσεις χωρίς προσχήματα. Ελληνικά σχολεία και εκκλησίες καταστρέφονται και εξοντώνεται όλη η Ελληνική διανόηση, όσοι κρατούσαν την Ελληνική ιθαγένεια θεωρούνταν ύποπτοι κατασκοπείας . Θύμα αυτών των πρώτων διώξεων, μεταξύ χιλιάδων άλλων είναι και ο πατέρας της μητέρας μου (παππούς μου) Δημήτριος Πηλαλίδης (δάσκαλος) ετών 52.
Οι διώξεις αυτές συνεχίστηκαν και όλο το 1938, άντρες από 18 ετών και άνω συλλαμβάνονται και «εξαφανίζονται» δεν τους βλέπουμε ποτέ, απεγνωσμένα οι οικογένειες τους, χήρες και ορφανά κορίτσια και αγόρια κάτω των 18 ετών ζητούν βοήθεια από το προξενικό γραφείο Μόσχας της Ελληνικής Βασιλικής Πρεσβείας, η οποία βεβαιώνει την Ελληνική υπηκοότητα και ζητεί τον σεβασμό από τις αρχές.
Τίποτα δεν τους σταματά, ούτε οι εκκλήσεις, ούτε τα κλάματα, ούτε τα έγγραφα.
Άνω από αριστερά: Κωνσταντίνος Πηλαλίδης και Γιάννης Καζαντζίδης
Καθήμενες από αριστερά: Ευδοκία σύζυγος Κωνσταντίνου, Κλεοπάτρα Πηλαλίδου-Αθανασιάδου
Η Κλεοπάτρα είναι μητέρα μου, αδελφή του Κώστα και πρώτη ξαδέλφη του Γιάννη.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ
Ο Κώστας Πηλαλίδης άφησε πίσω του την σύζυγο του Ευδοκία και τα δύο ανήλικα παιδιά, τον Αντρέα ετών 6 και την Μαρία (Μαρούσα) 2 ετών, τα οποία συνάντησα ύστερα από 51 χρόνια.
Οι συγγενείς των εικονιζόμενων εγκαταστάθηκαν από το 1939 που ήρθαν στην Ελλάδα, οι χήρες και τα ορφανά στην Ευκαρπία(Γραμμάτινα) Κιλκίς και στη συνέχεια στο Πολύκαστρο της οικογένειας Πηλαλίδη. Και οι συγγενείς του Γιάννη Καζαντζίδη στη περιοχή Μυλαύλακος Κατερίνης όπου εγκαταστάθηκαν και πολλοί άλλοι θύματα των Σταλινικών διώξεων, χήρες και ορφανά.
Βασίλης Αθανασιάδης
12 Φεβρουαρίου 2021
Μία φωτογραφία μια ιστορία
Στα 1949 ιδρύθηκε στη χώρα μας ο ΟΤΕ (Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος) με την μορφή ανώνυμης εταιρείας και αποκλειστικό δικαίωμα την εκμετάλλευση των τηλεφώνων και των τηλεγράφων στη χώρα μας.
Ο ΟΤΕ είχε κάτω από την δικαιοδοσία του, τους τηλέγραφους και τα υπεραστικά τηλέφωνα που αποσπάστηκαν από την πρώτη υπηρεσία των 3Τ (Ταχυδρομεία, Τηλέγραφοι, Τηλέφωνα) καθώς και τα αστικά αυτόματα τηλέφωνα.
Αμέσως μετά την λήξη του εμφυλίου πολέμου τον Αύγουστο του 1949 σε μία περίοδο μεγάλης οικονομικής δυσπραγίας (πέτρινα χρόνια) στις αρχές τις δεκαετίας που ακολούθησε έχουμε ένα μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα προς τις υπερπόντιες χώρες, φεύγουν κατά χιλιάδες προς Αμερική (βόρεια και νότια) και κυρίως προς Αυστραλία και αργότερα από το 1958 προς Βέλγιο και Γερμανία (στα ανθρακωρυχεία) μεταξύ των οποίων και εκατοντάδες Πολυκαστρινοί.
Αυτή τη δύσκολη εποχή αναδεικνύεται ο σημαντικός ρόλος του ΟΤΕ για την επικοινωνία των ανθρώπων που μαζί με τα ταχυδρομεία φέρνουν σε επαφή τους ξενιτεμένους με τις οικογένειες τους.
Ο υπάλληλος του ΟΤΕ όπως και του ταχυδρομείου είναι «ο καλός μας άνθρωπος», είναι αυτός που φέρνει τη χαρά σε κάθε σπίτι, με ένα τηλεγράφημα, ένα γράμμα ή ένα δέμα και ενώνει τις οικογένειες.
Τον ΟΤΕ αυτά τα χρόνια στο Πολύκαστρο τον ταυτίσαμε με ένα πρόσωπο, τον
Αυτή τη δύσκολη εποχή αναδεικνύεται ο σημαντικός ρόλος του ΟΤΕ για την επικοινωνία των ανθρώπων που μαζί με τα ταχυδρομεία φέρνουν σε επαφή τους ξενιτεμένους με τις οικογένειες τους.
Ο υπάλληλος του ΟΤΕ όπως και του ταχυδρομείου είναι «ο καλός μας άνθρωπος», είναι αυτός που φέρνει τη χαρά σε κάθε σπίτι, με ένα τηλεγράφημα, ένα γράμμα ή ένα δέμα και ενώνει τις οικογένειες.
Τον ΟΤΕ αυτά τα χρόνια στο Πολύκαστρο τον ταυτίσαμε με ένα πρόσωπο, τον
ΔΗΜΗΤΡΗ Γ. ΓΑΪΤΑΝΑΚΗ τον γνωστό σε όλους μας ΜΗΤΑΚΟ(1932 - 2016).
Πρόσχαρος, καλοκάγαθος άνθρωπος, αγαπητός από όλους τους Πολυκαστρινούς και όχι μόνο, με το ποδήλατο του και την δερμάτινη τσάντα του μοίραζε τη χαρά με τα τηλεγραφήματα που μετέφερε ή τις ειδοποιήσεις για τηλεφωνική επικοινωνία.
Όλα αυτά την εποχή που δεν υπήρχαν ούτε κινητά, ούτε υπολογιστές, ούτε laptop, ούτε tablet, ούτε καν σταθερά τηλέφωνα στα σπίτια!
Πριν χτιστεί το κτίριο του ΟΤΕ σε παραχωρημένο από την κοινότητα Πολυκάστρου οικόπεδο ανάμεσα στο κοινοτικό κατάστημα και την εκκλησία της Αγίας Τριάδος, οι υπηρεσίες του ΟΤΕ στεγάστηκαν σε διάφορα οικήματα (στην κεντρική πλατεία κτίριο Λάζαρου Ασλανίδη, πίσω από την Λ.Α.Φ. Πολυκάστρου οίκημα Φώτη Παπαδόπουλου έπειτα ξενοδοχείο «Μακεδονία», σε οίκημα του Γρηγόρη Καραθόδωρου, σε οίκημα του Γεώργιου Γαλάνη σημερινό φαρμακείο Γ. Τοπουζίδη, σε οίκημα στο χώρο που σήμερα βρίσκεται το Κέντρο Πολιτισμού Πολυκάστρου κ.α.).
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ. ΓΑΪΤΑΝΑΚΗΣ (1932 - 2016)
Όλα αυτά την εποχή που δεν υπήρχαν ούτε κινητά, ούτε υπολογιστές, ούτε laptop, ούτε tablet, ούτε καν σταθερά τηλέφωνα στα σπίτια!
Πριν χτιστεί το κτίριο του ΟΤΕ σε παραχωρημένο από την κοινότητα Πολυκάστρου οικόπεδο ανάμεσα στο κοινοτικό κατάστημα και την εκκλησία της Αγίας Τριάδος, οι υπηρεσίες του ΟΤΕ στεγάστηκαν σε διάφορα οικήματα (στην κεντρική πλατεία κτίριο Λάζαρου Ασλανίδη, πίσω από την Λ.Α.Φ. Πολυκάστρου οίκημα Φώτη Παπαδόπουλου έπειτα ξενοδοχείο «Μακεδονία», σε οίκημα του Γρηγόρη Καραθόδωρου, σε οίκημα του Γεώργιου Γαλάνη σημερινό φαρμακείο Γ. Τοπουζίδη, σε οίκημα στο χώρο που σήμερα βρίσκεται το Κέντρο Πολιτισμού Πολυκάστρου κ.α.).
Βασίλης Αθανασιάδης
